ارزیابی کارآیی ضد میکروبی دندریمر نانوساختار پلی آمیدوآمین نسل ۴ بر باکتریهای بومی منابع آب و مقایسه آن با آنتی بیوتیک های رایج

زمینه و هدف: با توجه به خواص ضد باکتریایی دندریمرها، یکی از برنامه های آینده امکان استفاده از آنها به عنوان یک ماده آنتی باکتریال جایگزین با کمترین اثرات جانبی در مقابله با عفونت های میکروبی است. لذا هدف از این مطالعه ارزیابی مقاومت باکتری های جدا شده از منابع آبی نسبت به آنتی بیوتیک های رایج و مقایسه آن با ماکرومولکول نانوساختار دندریمر پلی آمیدوآمین نسل4 (pamam-g4) است. روش بررسی: 523 نمونه از 108 منبع آبی مختلف برداشت شد و به روش فیلتر غشایی مورد آزمایش میکروبی قرار گرفت. مقاومت جدایه ها نسبت به آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین، اریترومایسین، تتراسایکلین و سیپروفلوکساسین به روش اندازه گیری هاله عدم رشد بررسی و سپس با مقاومت همان گونه ها نسبت به دندریمر پلی آمیدو آمین نسل 4 (pamam-g4) مقایسه شد. همچنین حداکثر غلظت بازدانده رشد( mic) دندریمر در مواجهه با جدایه ها اندازه گیری شد. یافته ها: 4/7 درصد از نمونه ها آلودگی باکتریایی نشان دادند. فراوانی گونه های میکروبی جدا شده شامل اشریشیاکلی(2/28٪)، پروتئوس(8/12٪)، کلبسیلا(9/17٪)، انتروباکتر(3/15٪)، سودوموناس(9/17٪)، باسیلوس سوبتیلیس(5/1٪) و استافیلوکوکوس اورئوس(56/2٪) بود. در روش اندازه گیری هاله عدم رشد، گونه های گرم منفی مقاومت بالایی نسبت به دندریمرpamam-g4 نشان دادند، به گونه ای که این دندریمر تاثیری بر بازدارندگی از رشد انتروباکتر و سودوموناس نداشت و mic باکتری های اشریشیا کلی، کلبسیلا و پروتئوس نیز به ترتیب 1250، 500 و 1250 میکروگرم بر میلی لیتر اندازه گیری شد. باکتری های گرم مثبت پاسخ مناسبی به دندریمرpamam-g4 نشان دادند به گونه ای که mic برای باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و باسیلوس سوبتیلیس به ترتیب 1 و 5/2 میکروگرم بر میلی لیتر اندازه گیری شد. نتیجه گیری: با افزایش گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک های رایج، می توان از این نوع دندریمر به عنوان یک ماده آنتی باکتریال قوی در مقابله با گونه های گرم مثبت باکتری ها استفاده نمود. کلید واژه ها: دندریمر پلی آمیدو آمین ، آنتی بیوتیک، عوامل ضد باکتری، مقاومت دارویی، منابع آب وصول مقاله:5/10/94 اصلاحیه نهایی:24/1/94 پذیرش:18/1/95